Fritto Misto – klasyka włoskiego wybrzeża

Włoska kuchnia nadmorska słynie ze świeżych owoców morza. Nic dziwnego są one tam łatwo dostępne, a w restauracjach często trafiają na talerz tuż po połowie. Fritto Misto to danie wywodzące się z Piemontu i Ligurii w jego skład wchodzą najrozmaitsze ryby i owoce morza oraz warzywa smażone w tempurze na głębokim oleju. To danie zachwyca prostotą i smakiem i jest pozycją obowiązkową podczas włoskich wakacji nad morzem, czy wizyty w okolicznej restauracji z kuchnią włoską.

Fritto Misto – morze na talerzu

Przygotowując to danie trzeba zaopatrzyć się w świeże ryby i owoce morza przykładowo krewetki, kalmary, langusty. Warzywa mogą być dowolne, jednak te najczęściej wymieniane w przepisach to brokuł, kalafior, cukinia i marchewka. Do panierki wystarczy jajko i mąka. Najlepsza będzie do tego semolina czyli gruboziarnista mąka pszenna znana też jako kasza manna. Dzięki niej panierka będzie idealnie chrupiąca. Ponadto olej do smażenia i takie dodatki jak cytryna czy limonka. Jeśli chodzi o ryby, najlepiej wybrać te mniejszych rozmiarów, większe będziemy musieli pokroić na małe kawałki.

Przepis

Wykonanie tej potrawy jest dziecinnie proste. Wymienione wyżej składniki obtaczamy w jajku, a następnie w mące i zanurzamy w rozgrzanym oleju. Smażymy małymi partiami na złoty kolor i podajemy z ćwiartkami cytryny lub limonki.
Dodatkowo możemy przygotować dip. Najczęściej serwowany we Włoszech to aioli. Jest to jeden z najpopularniejszych włoskich sosów czosnkowych. Konsystencją przypomina majonez, a wykonuje się go z oliwy z oliwek, musztardy, soku z cytryny, żółtka i świeżego czosnku. Wszystkie składniki należy zmiksować powoli dolewając oliwę, aż do uzyskania gładkiej emulsji.

Jak powstało Fritto Misto

Historia tego dania zaskakuje biorąc pod uwagę jak cenionym i wręcz wykwintnym przysmakiem jest w dzisiejszych czasach. Pierwotnie przygotowywane było w Piemoncie po uboju bydła na mięso przez zwykłych rolników i ludzi z najniższych klas społecznych. Gospodynie, aby nie zmarnować żadnej części zwierzęcia, wszelkie „odpadki” panierowały w bułce tartej i smażyły w głębokim tłuszczu. Danie serwowane było ze smażoną marchewką, a czasem także w wersji słono-słodkiej z jabłkiem i amaretto. Z biegiem lat i rosnącą popularnością potrawy do pierwotnego przepisu zaczęły wkradać się różne modyfikacje. Zaczęto używać ryb oraz owoców morza, a także dodawać większe ilości warzyw. I tak na przestrzeni kilkuset lat ukształtowało się znane dziś Fritto Misto.